Samen hoogbegaafd, samen door boksen
In prachtig helder proza neemt Sally Rooney je helemaal mee in de overweldigende liefde en niet te smoren aantrekkingskracht tussen twee bollebozen die door hun intensiteit en bijzondere blik op de wereld dreigen aan hun eenzaamheid ten onder te gaan, maar zich soms tegen wil en dank, soms schoorvoetend en soms vol overgave vasthouden aan elkaar. Hun chemie is overweldigend, intimiderend en met vlagen magisch, en speelt zich af tegen het zowel mooie als mismoedige decor van Ierland, waar nog een bekrompen cultuur heerst. Ze voelen zich tot het diepste van hun wezen verbonden maar zijn ook bang voor elkaar, want het gevoel tot elkaar veroordeeld te zijn boezemt hen angst in. Met niemand zijn ze zo samen als hun geestverwant, maar omdat er voor een jongvolwassene niets gevaarlijker is dan afwijken van de norm, wordt hun vriendschap getest door de kritische, veroordelende blik van de buitenwereld. Marianne krijgt het daarbij als meisje een stuk moeilijker te verduren dan Connell, want haar intelligentie en autonomie worden als intimiderend beschouwd: ze wordt bewonderd of verguisd, geliefd of gehaat, gevierd of als heks op de brandstapel gegooid. Connell glijdt overal makkelijker doorheen, maar voelt zich bij niemand zo thuis als bij haar. Als de één zichzelf dreigt te vervreemden en verraden door een destructieve relatie aan te gaan, werpt de ander zich op als wonderwall en andersom. Ze gaan studeren, maken ruzie, dwalen verloren door hun thuisdorp, drinken punch tot ze omvallen, beloven elkaar niet meer aan te raken en geven zich toch over. Tot Connell voor de keuze wordt gesteld of hij zijn zielsverwant ten onder laat gaan of voor haar kiest. Hun wisselende perspectieven zijn pijnlijk prachtig, en illustreren boven alles wat liefde is.
Verschenen in AD Magazine 26/01/2019 © Julia Maria Keers
